W zachodniej części Peloponezu, w dolinie rzeki Alfeios znajduje się najsłynniejsze sanktuarium starożytnej Grecji. Było ono poświęcone Zeusowi, ojcowi wszystkich greckich bogów. Sławę i poważanie w starożytnej Grecji sanktuarium Zeusa uzyskało dzięki odbywającym się co cztery lata igrzyskom sportowym ku czci Zeusa, na które przybywali zawodnicy nawet z najbardziej odległych krańców starożytnej Grecji.
Tym sposobem położona na uboczu Olimpia stała się jednym z najważniejszych religijnych, kulturalnych i sportowych centrów starożytnej Grecji i całego świata. Mimo ciężkich czasów jakie doświadczyła Grecja po okresie świetności, idea szlachetnej rywalizacji i współzawodnictwa przetrwała do kilkanaście wieków dając podwaliny pod nowożytną ideę olimpijską.
Na terenie archeologicznego stanowiska w Olimpii znajduje się wiele obiektów o różnym przeznaczeniu. Centralny punkt stanowi świątynia Zeusa, do której w starożytnych czasach podążali Grecy z najdalszych zakątków kraj, by składać dary i prosić o pomyślność. Dziś o potędze świątyni świadczą tylko pozostałe kolumy doryckie.
Są tu też podobne pozostałości po świątyni Hery, jednej z najstarszych monumentalnych świątyń greckich. Świątynia ta położona jest w północno- zachodniej części świętego miejsca Atis, w pobliżu południowych zboczy góry Kronios.
W południowej części znajdują się pozostałości po starożytnym stadionie olimpijskim. Wymiary tego obiektu to 212m na 30-34m. Wokół stadionu były umieszczone podwyższenia, aby widzowie mieli możliwość obserwowania zmagań atletów. Wielka popularność zawodów sportowych sprawiła, że dość szybko zatraciły one swój religijny charakter i stały się wydarzeniem rozrywkowym.